Gekleurde bergen

Na wat rondzwervingen terug op locatie in Salta.

Begin deze week was ik nog in Cafayate. Na een schitterend bezoek aan de quebrada de las conchas vol spectaculaire rotsen, kloven en bergpartijen (giftige slangen, schorpioenen ed) heb ik afscheid genomen van Ingrid, mijn reispartner voor deze stad. Natuurlijk ging dat weer onder het genot van een goede locale wijn.
Donderdag ochtend al om 5 uur de bus terug naar Salta genomen en door gereisd naar Puramamarca (via Jujuy). Rond 14.00 hier aangekomen. Purmamarca staat bekend om de 7 kleuren heuvel achter het dorp. En dat is dan ook echt de blikvanger. De slaapplek die ik heb geboekt weet niets van mijn reservering. Aangezien de locatie ver buiten het dorp is en de ontvangst verre van vriendelijk besluit ik niet te blijven en zoek een adere plek in het dorp. Dit lukt prima, het is voorseizoen en er is plek zat voor zeer schappelijke prijzen (80 peso´s per nacht (12 euro), eigen kamer met gedeelde badkamer, die ik alleen heb want er is verder niemand. Ook het ontbijt is inbegrepen en voor Argentijnse begrippen echt super).
Op naar de tourisoffice om tekijken wat hier te doen is. Ik kan wandelen rond de gekleurde berg, en naar de salina´s grande. Dat laatste wordt een leuke onderneming. Er is geen bureau waar je bij kunt boeken, maar als ik morgen om 8.00 op de hoek van de straat bij het busstation ben komt het goed... Tja, voor een hollander een rare constructie, maar als 3 mensen het zeggen en wijzen welke hoek het is, dan komt het vast goed.
De volgende ochtend keurig op tijd (hollander) op de hoek. Als we met zijn vieren zijn rijdt een auto ons naar de salina´s. Rond 10.00 zijn we met zijn vieren en kunnen we vertrekken in een gewone auto met prive chauffeur die overal stopt waar je wilt. Over een pas van ruim 4100 m bereiken we de zoutvlakte. Duidelijk anders dan ik in Bolivia (Uyuni) heb gezien. Minder wit en veel meer relief. Leuke is dat er meertjes zijn gemaakt op de zoutvlakte met schitterend blauw water op het witte zout. Tja, af en toe lijkt het of ik terug ben op antarctica. Alleen dan 30 graden warmer. Het is de blauwe lucht en het weerkaatsen van de zon die het hier een oven maakt.
Na het bezoek terug over de pas naar het dorp. Hier met mijn Argentijse metgezel nog wat gegeten en nog wat gewandeld in de omgeving.
De avonden zijn erg stil in het dorpje . De dagjesmensen uit Salta zijn weg en weinig mensen brengen hier de nacht door. Het is dan ook zoeken naar een eetgelegenheid. Ik vind een zeer goede en eet hier 2 avonden een heerlijk maaltje. De avond en ochtend zijn in Purmamarca eigenlijk het beste. De berg in het avond en ochtendlicht komt het beste uit.

Vandaag rustig terug naar Salta. Het is zaterdag dus alles gaat wat trager vandaag. In salta loop ik een grote ronde via San Bernardo hill en terug over de markt. Morgen weer vroeg op voor een excursie naar San Antonio de los Cobres. Om 21.00 de nachtbus naar La Rioja.

Hm... nog wat extra informatie.
Hoe gaat het emet mijn spaans? Aangezien in de afgelopen week weinig locals heb getroffen die engels spreken, en ik met de nodige mensen een gesprek heb gevoerd zou je kunnen denken dat het prima gaat. Af en toe schaam ik mij voor mijn werkwoordsvormen en mijn beperkte vocabulair, maar ik mag dus niet klagen.
Hoe gaat het met alle onrust in Argentinie? Die is er nog steeds, maar hoe dichter de feest dagen naderen, hoe minder ik daarvan ga merken. Die wil men niet in het water laten vallen. Met bijna iedereen die ik spreek komt de onrust en onvrede aan bod. De inflatie is erg hoog en de president neemt rare beslissingen. Men zou moeten kunnen profiteren van de economische crisis in Europa en Amerika, maar doet dit onvoldoende. Met name de upper class is boos en zaait de onrust.

Tot zo ver voor vandaag. Ik probeer uit Villa Union, mijn volgende slaapplek weer wat te laten horen.