Na veel wachten toch wat Torres del paine

Na ruim een week wordt het wel weer tijd wat van mij te laten horen. Van het koele zuiden ben ik nu un het warme noorden beland. Een behoorlijke overgang mag ik wel zeggen.

Maar eerst hoe ik hier ben gekomen. In mijn laatste bericht vertelde ik over de staking die ons belette uit Ushuaia weg te komen. De volgende dag op de luchthaven we een vlucht voor pappa, maar na lang wachten realiseerde ik mij dat dat er voor mij niet inzat. De makkelijkste optie was de volgende dag naar El calefate te vliegen en gewoon volgens plan zondag naar Salta te gaan. Zo gezegt zo gedaan. De 3e dag op de luchthaven mocht ik idd mee met het vliegtuig. Ik hoopte in eL Calefate de bus te kunnen nemen en toch nog 1 nacht in de torres del paine door te kunnen brengen, maar helaas, de bus zat vol. Dat was even flink balen. Om er toch het beste van te maken ben ik vrijdag naar de laguna Nimez gegaan waar ik flamengo´s heb gezien. ´s middags naar de perito moreno gletsjer. Ik was hier al eerder geweest, maar het blijft het beste uitje vanuit El Calefate. Een imposante gletsjer waar je pal voor kan staan en het breken van het ijs kunt zien en horen. Op zaterdag is het mij gelukt een lange dagtocht naar de Torres del paine in Chili te boeken. En dan bedoel ik ook echt lang. 6 uur rijden naar het park (inclusief ruim 60 minuten om de beide grensposten te passeren) , hier 4 uur rondgekeken met de bus (40 minuten gewandeld!) en dan weer 6 uur terug. Het park zelf is schitterend. Helaas was het zwaar bewolkt, maar ik heb een redelijke eerste indruk kunnen krijgen. Wel moet ik zeggen dat ik nietmand een dergelijke dagtcht aanbeveel. Maar... ik wilde het park nu eenmaal zien, en ik moet zeggen, ik ben blij dat ik ben geweest.

Zondag om 8.00 naar de luchthaven om naar Salta te vliegen. ik knijp hem een beetje, maar gelukkig geen stakingen vandaag. Ook de tussenlanding op Ushuaia levert geen problemen op. We gaan na een korte stop gewoon verder naar Buenos aires. Hier aangekomen heb ik geluk. Ik kan een eerdere vlucht naar Salta krijgen. Dat scheelt mij 2,5 uur wachten. Onderweg naar salta lees ik wel een heel boek uit, maar vermaak mij zo prima.

In salta is de temperatuur ongeveer 20 graden hoger dan in El Calefate. Het is nog steeds Argentinie, maar hier zijn duidelijk invloeden van de noordelijkere andeslanden merkbaar. (o.a. Peru) De sfeer is erg gemoedelijk. Na een nachtje slapen plan ik mijn vervolg van de reis.
Het is lastig wandelingen te maken vanuit Salta. Ik besluit daarom zelf de volgende dag door te reizen naar El calefate. Een wijnstad waar meer activiteiten te plannen zijn. Het plan is donderdag ochtend door te reizen naar Purmamarca waar ik ook hoop iets actief te kunnen doen. Zaterdag ga ik dan terug naar Salta om zondag met een busje de route van de ¨train to the clouds¨ te maken. Met dit schema werk ik ook al wat aan mijn hoogte stage. Vrijdag en zaterdag verwacht ik passen van 4000 m over te gaan. En ik slaap in Purmamarca op ruim 2000 m. Zondagnacht pak ik dan de nachtbus naar La Rioja, wat verder in de richting van Mendoza.

Hier in Cafayate is het erg gezellig. Dat kan ook niet anders, alles staat in het teken van wijn. Rond het dorp liggen alleen maar wijnvelden, omringd door bergen met cactussen. Een apparte combinatie. Met een duitse vrouw die ik op de bus heb ontmoet huren we een fiets om wat van de omgeving te zien. We rijden door de wijnvelden langs bodega´s naar een rivier. Dat valt niet mee, op een onverharde weg, berg op met ruim 25 graden. Geukkig maakt het uitzicht veel goed. De terugweg gaat erg snel... tot ik een lekke band krijg. Even denk ik toch verplicht een lange wandeling te hebben. Maar nog geen 500 m verderop staat een truck waarmee werklui teryg naar het dorp gaan. Even lief glimlachen en mijn platte band laten zien en onze fietsen worden op de truck gehezen. Wij klimmen er achteraan en worden als princessen door 16 mannen in het dorp afgezet. We maken een grootse entree doordat we voorop de wagen staan. Je ziet de mensen in het dorp denken ´wat doen die chica´s daar?´ De fietsen verhuur geeft ons vervolgens nog korting voor het ongemak. Wat wil je nog meer.
´s avonds de locale vleesspecialiteit gegeten. Geit. ik moet zeggen, best lekker. Dat alles weggespoeld met een fles wijn, dat helpt natuurlijk ook. On het rerstaurant met nog 2 duitsers gezellig gekletst. Rond 12.00 vrolijk naar mijn hotel gelopen.
Vanochtend nog wat bodega´s bezocht. Over 15 minuten wordt ik verwacht voor een tocht door de kloof richting Salta. Hier zal ik wat kunnen wandelen en diverse bizarre rotsen kunnen zien. Met wat ik vanuit de bus al heb gezien moet dat goedkomen.

Jullie horen het. Afgelopen week veel gewacht. Nu ben ik weer helemaal terug in de running.