Back to the real world

Aangezien we op onze tocht in Antarctica toch geen internet hadden (hebben jullie natuurlijk wel gemerkt) hebben we onze eerste poging van een verslag opgeslagen en per dag aangevuld om nu aan jullie te sturen. Hierbij ons verslag:

Even een klein berichtje vanuit een wit continent. Momenteel sneeuwt het hier hevig bij een temperatuur van 2 graden en een wind van 60 - 100 km/uur. Desondanks liggen we hier “rustig” in een baai bij Jougla Point. Dat was iets anders tijdens de eerste dag van de Drake passage. Deze deed zijn reputatie eer aan. De halve boot lag zo ongeveer wegens zeeziekte op bed. (2 of the 5 most interesting points of the Drake passage volgens de aan ons verstrekte reisgids: sea sickness bags, the ceiling of your bunk) Het restaurant en het dek waren gesloten wegens het slechte weer en het rollen en stampen van de boot. ‘s Nachts was er windkracht 10 met uitschieters naar 11 (max 140 km per uur) met golven tussen de 3 en 8 meter. Het was een beetje lastig om je staande te houden. (Understatement van de dag) Regelmatig ging er het een en ander / iemand over de grond. Gevolg blauwe plekken en een drukke arts met hechten (oa. zich zelf.) De 2e dag ging het iets beter, maar toch nog steeds een ruwe zee. Het restaurant werd weer geopend, het dek nog niet.
Gisteren wakker geworden met zicht op besneeuwd land en ijsblokken. Hier hebben we een schitterende dag gehad met 2 landingen bij grote groepen Gentoo pinguïns (geweldige beestjes die in de sneeuw de heuvel opklimmen via de pinguïn highway) en een paar weddel seals. Jolanda heeft vannacht op het vaste land in een tentje geslapen. Vanaf de boot zag het er koud uit op zo’n meter sneeuw, maar ze heeft het niet koud gehad in haar slaapzak. Pappa ook niet na zijn whiskey in de bar. Vanuit je tent de pinguïns zien en horen, (en ruiken), en het afkalven van het ijs horen is een geweldige belevenis.
Voor vandaag zijn tot nu toe alle landingen afgelast en het wachten is op betere weerscondities. Dus tijd om het een en ander op te schrijven en aan de rest van de wereld onze belevenissen kenbaar te maken.
Ondanks de soms barre condities / omstandigheden genieten we met volle teugen van het witte continent. Wat ons betreft volgen er nog veel mooie momenten.
p.s. mede omdat we (ik, Jolanda) nog geen zin heb de Drake passage weer door te moeten.

vervolg van het korte berichtje (als gevolg van de slechte Internet verbinding op de boot)
Dinsdag 13 november was het weer opgeklaard met een landing op Peterman island en een zodiac tour tussen de ijsbergen. Op Peterman Island dit keer andere (Adeli) pinguïns gezien en Blue Eyed Shags, vogels met blauwe ogen en een geel/oranje kuif. de pinguings hebben het druk om zo hoog mogelijk op de heuvel een plekje te veroveren om, als de sneeuw weg is, hun nest te maken.
De zodiac rit tussen de ijsbergen door bracht ons langs blauwe ijsbergen (ijs met relatief veel zuurstof), ijs van gletsjers en zeeijs (zit verschil tussen) en uiteindelijk een uitstapje op een ijsberg zelf. Deze was zo groot, dat hij bijna verankert lag op de bodem van de baai. Toch voelt het heel dubbel en voel je je erg klein om in een zee vol ijsbergen als klein mens op een ijsberg te staan. Je bent letterlijk overgeleverd aan de grillen van de natuur.
De grootste verrassing van de dag kwam toch nog ‘s avonds. Het was praktisch windstil bij een half bewolkte lucht en de bemanning van de boot had besloten dat het een mooie dag was om te gaan barbecuen. Op het achterdek waren tafels en stoelen neergezet en een heuse barbecue, waar ze het vlees en vis op bereiden. Het geheel was goed verzorgd (waren we ondertussen wel gewend), maar door de temperatuur (net boven 0 graden, was iedereen na het eten erg snel weer naar binnen gegaan (op een enkeling na)). Wij dus niet, we hebben opnieuw genoten van de mooie tocht door het Lemaire kanaal. (nauw kanaal / fjord tussen eiland en vaste wal met steil oprijzende bergen tot 1000 meter).

Woensdag 14 november waren er 2 gecombineerde landingen en zodiac ritjes gepland, maar doordat de landingen vanwege ijsgang niet mogelijk was het beperkt tot alleen de zodiac tours. Op de route van de 1e naar de 2e tour kwamen we een aantal orka’s (met jong) tegen, waardoor de kapitein van het schip zijn passagiers ruimschoots de tijd gunde om deze te bekijken.
Op beide zodiac tours (dit keer niet zozeer tussen de ijsbergen gevaren maar meer uitgekeken naar pinguïns, seals en vogels, of te wel het wild life van Antarctica. Deze dan ook gevonden evenals een oud scheepswrak. De eerste tocht is ruig met veel wind en golven, echt antarctisch guur. ‘s middags is het weer opgeklaard en we genieten van het spiegelgladde zeer heldere water.

Donderdag 15 november is een winderige dag (windkracht 9) met grote golven. Er is een landing gepland op Deception Island in de Wahlers Bay. Allereerst was het moeilijk op de landingsplaats te vinden, want er lag heel veel zeeijs, wat door de harde wind op/tegen de kust gedreven werd. Uiteindelijk is er toch een plek gevonden. Tevens was er hier de mogelijkheid om een duik in het water (van 0 graden) te nemen. Reden voor deze mogelijkheid? Deception Island is gevormd door een vulkaan en er is nog steeds enige vulkanisch activiteit te bespeuren in de vorm van heet water dat via het strand de zee in stroomt. Door het koude zeewater is de invloed heel beperkt, maar toch. Voor deze uitdaging zijn een aantal medepassagiers gezwicht en hebben een duik genomen. gelukkig had de bemanning voldoende handdoeken meegenomen. Wij hebben het niet gedaan. om tussen het ijs met deze harde wind een duik te nemen. Wij kregen onze doop wel op de terugweg in de zodiac naar de boot. We hadden de plaatsen waar regelmatig golven opspattend water terecht kwamen. Goed om onze jassen e.d. uit te proberen, maar het voelt toch niet echt lekker (en het smaakt ook niet dat zoute water). Tijdens de landing hebben we een uitzichtpunt beklommen en zijn bijna van de rand geblazen in de wind (pap, wellicht niet handig je tas met foto apparatuur op dat randje in de wind te laten...). Op de terugweg oog in oog met een zeeluipaard, de rovers van the antarctic.
De volgende landingsplaats op hetzelfde eiland was helemaal niet te bereiken. Het zeeijs zat nog helemaal vast en het was niet veilig genoeg om daar overheen te gaan. Er waren ook weinig dieren te bespeuren op een enkele Leopard seal na. Voor de fun zet de kapitein de boeg van het schip nog even in dit ijs, maar het is te sterk om doorheen te komen. We varen door naar de South Shetlands en worden onderweg nog verast door een bultrug walvis die voor het schip zijn vinnen strekt en omrolt. ook komen we nog een ijsberg tegen, formaat flatgebouw. Wouw, dat is het type wat Titanic doet zinken. (de kapitein vaart er een extra rondje om heen om te bewijzen dat hij dat beter kan?)

Vrijdag 16 november hebben we onze laatste landing gehad op Half Moon Island. Het weer is gelukkig weer opgeklaard. Hier zaten heel veel pinguïn groepen (mn chinstrap) en zijn er 4 soorten gesignaleerd inclusief een enkele Macaroni pinguïn, een echte macho met zijn oranje kuif. We schieten hier met veel genoegen de laatste pinguïn foto’s en rekken de terugtocht naar het schip zo lang mogelijk. Na terugkeer op de boot weinig meer gedaan. Rond 3 uur bereiken we de Drake Passage. Er gaat weer anti slip op de tafel, pillen patches en (kots)zakjes tegen de zeeziekte klaar... benieuwd wat de Drake de komende dagen voor ons in petto heeft.

Zondag 18 november. De Drake heeft zich redelijk gehouden. Slechts een windkracht 8. Aangezien de pillen werken en we al gewend zijn ging dat prima. Alleen slapen terwijl je uit je bed geslingerd wordt zal wellicht nooit wennen. Kortom Prima terugtocht naar de bewoonde wereld. Wat een drukte hier. pffff.
Maar als we onze ogen dicht doen genieten we terug van een wonderlijke witte wereld voor pinguings.

P.s 1 foto als voorproefje, rest volgt later